Ниска околоземна орбита: Разлика между версии

Изтрито е съдържание Добавено е съдържание
м Probe: Промяна на числа към нотация по БДС ( (-)([0-9])[ ]([0-9][0-9][0-9][^0-9]) +\1 \2)
X86 (беседа | приноси)
Редакция без резюме
Ред 1:
'''Ниска земна орбита''' се нарича [[орбита]] около [[Земята]], която попада между границите на [[атмосфера|атмосферата]] и [[радиационен пояс|радиационните пояси]]. Границите на ниската земна орбита не са твърдо определени, но обикновенно се приема, че орбита с височина от 200 до 1200 км е ниска земна орбита.
Сателити с ниска орбита се намират на височина от около 2 000км или по-малко. Почти всеки сателити навлиза в ниска орбита след изстрелването си. Сателитите, които са предназначени за друга орбита използват своите ракетни двигатели, за да я достигнат.
 
Сателитите, който се движат в ниска орбита са добри за наблюдение. Тези сателити използват по-слаби сигнали за да комуникират с Земята отколкото сателитите намиращи се в по-висока орбита. Но въпреки това сигналът от тях достига по-бързо до земята, правейки ги изключително удобни за трансфер на данни.
Сателити с ниска орбита се намират на височина от около 2 000км или по-малко. Почти всеки сателити[[изкуствен спътник]] навлиза в ниска орбита след изстрелването си. СателититеСпътниците, които са предназначени за друга орбита използват своите ракетни двигатели, за да я достигнат.
 
Спътниците, който се движат в ниска орбита са подходящи за наблюдение на земната повърхност. Освен това тези сателити могат да използват по-слаби сигнали за да комуникират с Земята и закъснението на сигнала е по-малко отколкото при сателитите намиращи се в по-висока орбита. Недостатък на ниската земна орбита е сравнително високата радиална скорост на преминаване на спътника през небесната полусфера, което налага да се използват ненасочени антени и множество земни следящи станции, за да бъде осигурена постоянна връзка.