Афонсу I
Афонсу I наричан още Афонсу Енрикеш (португалски: Afonso I или Afonso Henriques) е първият крал на Португалия, отделил се от Леон и приел тази титла на 26 юли 1139. Той е син на Енрике Бургундски, граф на Португалия, и Тереза Леонска, незаконна дъщеря на Алфонсо VI, крал на Кастилия.
Афонсу I | |
1-ви крал на Португалия | |
Управление | 26 юли 1139 – 6 декември 1185 |
---|---|
Коронация | 26 юли 1139 |
Наследник | Саншу I |
Лични данни | |
Роден | около 1109 г.
Гимараеш, дн. Португалия |
Починал | 6 декември 1185 г.
Коимбра, Португалия |
Погребан в | Свети кръст |
Семейство | |
Династия | Бургундска династия Афонсини |
Баща | Енрике Бургундски |
Майка | Тереза Леонска |
Брак | Матилда Савойска |
Потомци | Урака, Тереза, Саншу I |
Герб | |
Афонсу I в Общомедия |
Семейство и деца
редактиране- Женен (от 1146) за Матилда Савойска (Маго) (1125 – 1157), дъщеря на граф Амадей III Савойски (ок. 1095 – ок. 1148) и Матилда д’Албон (ок. 1100 – 1145):
- Енрике (17 февруари 1147 – 7 октомври 1155);
- Урака (1148 – ок. 1211), от 1165 година съпруга на Фернандо II, крал на Леон, майка на Алфонсо IX, през 1175 година брак анулиран от папата;
- Тереза (1151 – 1218), от 1184 година съпруга на Филип I, граф на Фландрия, овдовяла през 1191 година, от 1194 година женена за Одо III, херцог на Бургундия, брак анулиран през 1195 година;
- Матилда (1153 – 1162), от 1159 година сгодена за с Алфонсо II, инфант на Арагон, но умира до омъжването;
- Саншу I, 2-ри крал на Португалия (1154 – 1212).
Независимост на Португалия
редактиранеПо това време крал Алфонсо VII Кастилски не е склонен да признае своя родственик за крал. В негоните очи той е метежен васал. Пет години продължава войната между двамата Алфонсо и завършва мирен договор, сключен на 5 октомври 1143 година в Самора. По договора Афонсу Португалски се признава като крал на Португалия и васал на Алфонсо Кастилски, Император на всички Испании.
Войната се възобновява при сина на Алфонсо Император, крал на Леон Фернандо II. Афонсу нахлува в Галисия, но пада от коня близо до Бадахос, бива ранен и хванат в плен от войниците на Леонския крал (1167). Португалия е принудена да капитулира, връщайки в качество на откуп за царствения пленник почти всичко завоювано в предишнитее години.
С Папска була Александър III признава Афонсу за крал на Португалия и „му дарява право“ да завоюва земите на маврите. С Папското благословение Португалия накрая се обезопасява от опитите за кастилска анексия.
Въпреки преклоната си възраст, Афонсу успешно освобождава своя син Саншу, обсаден от маврите в Сантарена (1184).
На 6 декември 1185 Афонсу I умира в Коимбра и е погребан в манастир Санта Круз.
Афонсу Завоевател се почита в Португалия като основател на кралството и национален герой.
Източници
редактиране- D. Afonso Henriques (em português) Porto Editora Infopédia. Visitado em 24 de outubro de 2012.
- Miguel Sanches de Baena, Paulo Alexandre Loução. Grandes Enigmas da História de Portugal (em português). [S.l.]: Ésquilo, Ano. ISBN 9729898092380.
- „D. Afonso Henriques: 900 anos de mitos“, Visão, 13 de agosto de 2009, p. 71.
- Viseu, Agosto de 1109 – Nasce D. Afonso Henriques, Almeida Fernandes, o primeiro estudo sobre o nascimento do primeiro rei de Portugal, apoiado por historiadores tais como Maria Alegria Fernandes Marques, António Matos Reis, João Silva de Sousa, Bernardo Vasconcellos e Sousa, Avelino de Jesus Costa, entre outros
- Obra que defende que D. Afonso Henriques nasceu em Viseu reeditada hoje, Mariana Oliveira, Público, acedido em 30 de Abril de 2007
- António Amares das Neves (Junho 2009). Afonso Henriques – 1109?. Visitado em 10 de junho de 2009.
- „D. Afonso Henriques: 900 anos de mitos“, Visão, 13 de agosto de 2009, p. 70.
- Sousa, Manuel, Reis e Rainhas de Portugal, Mem Martins, 2000. ISBN 972-97256-9-1
- Las lenguas románicas estándar: (historia de su formación y de su uso) p.138
- Revista Sábado n.º 547 (23 a 29 Outubro de 2014). Como Pôde uma Laranja matar um rei?, Vanda Marques.
- Memórias Histórico-Genealógicas dos Duques Portugueses do século XIX, João C.F.C.Castello Branco e Torres e Visc. Sanches de Baena, Academia Real das Sciencias, 1ª Edição Lisboa, 1883, pg. 130
- Gaio, Manuel José da Costa Felgueiras, Nobiliário das Famílias de Portugal, Carvalhos de Basto, 2ª Edição, Braga, 1989, vol. II pg. 236 (Barbosas) e vol. X pg. 315
- Cristovão Alão de Morais, Pedatura Lusitana – 6 vols., Carvalhos de Basto, 2ª Edição, Braga, 1997, vol. I-pg. 82
- D. António Caetano de Sousa, História Genealógica da Casa Real Portuguesa, Atlântida-Livraria Editora, Lda, 2ª Edição, Coimbra, 1946, Tomo I-pg. 38
- D. António Caetano de Sousa, História Genealógica da Casa Real Portuguesa, Atlântida-Livraria Editora, Lda, 2ª Edição, Coimbra, 1946, Tomo I-pg. 36.
- Nobreza de Portugal e Brasil – 3 vols, Direcção de Afonso Eduardo Martins Zuquete, Editorial Enciclopédia, 2ª Edição, Lisboa, 1989, vol. I-pg. 85
- O conde D. Pedro diz que D. Afonso Henriques teve esta filha D. Tereza Afonso em D. Elvira Galtér e que, portanto, era irmã inteira de D. Urraca Afonso, casada com D. Pedro Afonso de Lumiares. Mas esta D. Urraca é bem mais tardia, ainda se documentando casada em 1212. D. Tereza Afonso foi certamente a primeira das filhas naturais de D. Afonso Henriques e seria irmã inteira de D. Afonso, nascido em 1135, que foi grão-mestre da Ordem de S. João de Jerusalém (1203 – 6). Muito se tem escrito sobre esta D. Tereza Afonso, a célebre filha que o Livro Velho, o Livro do Deão e o conde D. Pedro dizem que D. Afonso Henriques tirou ao conde D. Sancho Nunes de Celanova, seu marido, para dar em casamento a D. Fernão Mendes de Bragançãos. Alguns estranham esta história, algo anedótica de facto, esquecendo-se, talvez, que D. Fernão Mendes tinha o poder suficiente para retirar ao domínio português praticamente Trás-os-Montes e Alto Douro inteiro, entregando-o a Leão e Castela. E que D. Afonso Henriques pode, de facto, ter sido obrigado a usar a sua filha para impedir isso mesmo, conseguindo ao mesmo tempo, com a doação em dote, manter de vez o território no domínio nacional. Isto mesmo, de resto, diz José Mattoso.
- D. António Caetano de Sousa, História Genealógica da Casa Real Portuguesa, Atlântida-Livraria Editora, Lda, 2ª Edição, Coimbra, 1946, Tomo I-pg. 36.
- Nobreza de Portugal e Brasil – 3 vols, Direcção de Afonso Eduardo Martins Zuquete, Editorial Enciclopédia, 2ª Edição, Lisboa, 1989, vol. I-pg. 85
… | → | крал на Португалия (1139 – 1185) | → | Саншу I |